ฉันควรจะบอกใคร และควรจะบอกอย่างไร ?

          โรคลมชักมิใช่เป็นโรคที่น่าละลายแต่อย่างใด ไม่มีความจำเป็นอะไรเลยที่จะต้องปกปิดบุคคลรอบข้างโดยเฉพาะผู้ที่ใกล้ชิดและมีความสำคัญต่อชีวิตคุณว่าคุณเป็นโรคลมชัก ไม่ว่าจะเป็นญาติสนิทมิตรสหายเพื่อนร่วมชั้นเรียน ครู หมอฟัน หรือที่ปรึกษาในเรื่องการเรียนและการกีฬาต่างๆ ของคุณ

            พวกเขาควรที่จะได้รับทราบ และมีคนที่รู้เรื่องนี้อย่างจริงจังน้อยมาก พวกเขาจะได้เข้าใจโรคของคุณและรับรู้ว่าคุณเป็นผู้หนึ่งที่มีโรคลมชัก เขาควรที่จะได้รู้จักอาการของโรค รวมทั้งวิธีการดูแลผู้ป่วยที่มีโรคลมชักเช่นคุณ และที่สำคัญอย่างยิ่งก็คือเขาควรจะได้ทราบว่าคุณเป็นเหมื่อนเช่นคนอื่นๆ เว้นแต่มีโรคลมชักเท่านั้น

            น่าเสียดายที่คนบางคนยังไม่เข้าใจโรคลมชักดีพอ คนเหล่านี้จะมองผู้ป่วยว่าแตกต่างไปจากคนปรกติอาจพยายามกีดกันผู้ป่วยว่าแตกต่างไปจากคนปรกติอาจพยายามกีดกันผู้ป่วยออกจากสังคมของพวกเขาโดยไม่มีเหตุผล แต่คนที่เข้าใจคุณ ชอบคุณ ในสภาพที่คุณเป็นอยู่นั้น มีอยู่มากมาย คุณจงให้ความสำคัญกับคนเหล่านั้น และที่สำคัญก็คือ มีคนไข้โรคลมชักจำนวนไม่น้อยที่มีความสามารถสูงและเป็นประโยชน์ต่อสังคม

            การที่คุณจะบอกใครว่าเป็นโรคนี้ และควรบอกแค่ไหนนั้น ขึ้นอยู่กับว่าคุณคุยอยู่กับใครซึ่งคุณจะต้องพิจารณาตามความเหมาะสม ครู หมอหรือพ่อแม่ของคุณอาจจะช่วยคุณตอบปัญหานี้ได้ คุณอาจจะพูดคุยกับผู้ป่วยโรคลมชักด้วยกันซึ่งอาจจะมีปัญหาคล้าย ๆ กับคุณ หมอของคุณอาจจะสามารถช่วยให้คุณได้พบกับผู้ป่วยคนอื่นหรือกลุ่มผู้ป่วย ซึ่งคุณอาจจะปรึกษาหารือกันได้

            สำหรับผู้ที่มีความรับผิดชอบต่อชีวิตคุณโดยตรง เช่น ครูหรือพยาบาลประจำโรงเรียน คุณควรจะให้เข้ารู้เกี่ยวกับเรื่องโรคลมชักของคุณ พอที่จะช่วยเหลือคุณได้เวลาที่เกิดปัญหาขึ้น บางครั้งครูของคุณและผู้ปกครองอาจจะต้องนั่งคุยกันเพื่อหาสิ่งที่ดีที่สุดให้คุณ เอกสารนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งที่อาจช่วยให้เกิดควาเข้าใจอันดี

            เพื่อนสนิทอาจเป็นอีกกลุ่มหนึ่งที่ควรทราบเกี่ยวกับโรคลมชัก และอาจให้ความช่วยเหลือได้หากพบคุณกำลังมีอาการชักต่อหน้า ซึ่งบางครั้งดูน่าตกใจสำหรับคนที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ซึ่งบางครั้งดูน่าตกใจสำหรับคนที่ไม่เคยเห็นมาก่อน การที่คุณให้เวลาพูดคุยกับเพื่อนโดยตรงก็อาจเป็นผบดี ที่ทำให้เขาได้รับข่าวสารข้อมูลที่ถูกต้องจากตัวคุณเอง